Intussen zijn we december en we wachten nog steeds op de vaststelling, wat betekent dat het proces weer even stilligt, voor ons als burgerlijke partijen althans.
Intussen zag ik de documentaire "capturing the Friedmans". In de extra's krijgen we in een brief een versie van de feiten van Friedmans zelf, die vertelt dat weet wat pedofilie is, maar dat het iets heel anders is dan waarvan hij beschuldigd wordt. "I have been there, it is about seducing a child, that doesn't know the rules of the game that he plays along". Inderdaad, dat is net het soort pedofilie dat Gie Laenen ook bedreef. De brief van Friedmans beschreef het voor mij perfect.
Met respect, speelsheid en creativiteit jongens benaderen. Dat deed Gie Laenen ook meesterlijk. Daarna werd er ook meestal een lichamelijke grens overschreden. Ik kan mezelf niet voorstellen opgewonden te worden van kinderen. Ik begrijp wel de fascinatie voor de jeugdige energie en schoonheid, maar niet het sexuele. Dat is dan ook een soort afwijking in mijn ogen, waar een pedofiel maar een oplossing voor moet vinden, zonder minderjarigen daarbij te betrekken.
Familiealbum Friedmans
