Toen ik als puber meespeelde in een een circus-musical onder de artistieke leiding van G. Laenen was ik jong en onervaren in het leven. Naast jongens het hof maken was G.Laenen ook een charismatisch leider die een groep echt kon bespelen (besef ik nu). Het bont allegaartje dat de musical "Circus van glitter en ellende" speelde keek op naar hem en voelde zich heel speciaal en uitverkoren om mee te mogen spelen.
Ik voelde me ook speciaal en ik moet zeggen dat het een heel creatieve periode was. Ik had nog nooit zoveel gespeeld, gezongen, bewogen. Jammer dat G.Laenen om zijn groep zo goed te laten spelen ook de spelregels hertekende. Grenzen tussen jong en oud moesten weg en enkele favorieten uit de groep waren nog specialer dan andere. Wij leefden van het ene repetitieweekend naar het andere.
Ik was 1 van de clowns die zo speciaal was voor hem, en niet omwille van mijn redelijk acteertalent alleen uiteraard. Ik was een jongen die blijkbaar beantwoordde aan Laenen zijn noden. Maar hij verpakte alles als een inspirerende vriendschap en creatieve uitwisseling, en die was er ook wel, maar waarom zo nodig ook in bed?
Ik weet het, dit klinkt naief, maar ik had zo graag echt geloofd wat ik dacht te kunnen geloven. Een vriendschap tussen een jongen met interesse voor theater en een regisseur, geen pedofilie.
